Hurricane Sandy - spoedblog

Maandag eind van de middag, in de storm en regen op een verlaten Union Square...

Vanwege de storm Sandy die de afgelopen dagen vele mensen in New York, New Jersey, Conneticut (and elsewhere) heeft getroffen, schrijf ik mijn inside story (spoedblog) over de storm in NYC. Hoe de wind door de straten waaide en het licht uitviel...

Afgelopen maandag arriveerde hurricane Sandy in New York City. Ramen moesten op slot of zelfs getaped om breken te voorkomen, kelders moesten worden dichtgetimmerd. De metro werd gesloten op zondag om 7 uur s'avonds en school zou dicht zijn op maandag en dinsdag. Dat betekende voor de studenten: afwachten, afwachten, afwachten...

Toen de storm maandagmiddag aankwam, begon het vreselijk hard te waaien en te regenen. Het werd iedereen op de campus afgeraden om naar buiten te gaan, maar niet verboden. De straten waren zo verlaten als je ze nooit zult tegenkomen in Downtown Manhattan en zelfs als je niet op de wind, regen en de bomen lette, was die verlatenheid al een voorbode voor wat ons te wachten stond. De parken werden afgesloten vanwege de bomen die inmiddels aan hun wilde dans met de wind begonnen waren. Met harde vlagen kwam de wind tussen de gebouwen door om je oren suisen. De regen stroomde nooit horizontaal maar ging net als de wind alle kanten op, zodat je nog natter werd. Terug op de campus kon je de spanning onder de studenten voelen. Er was weinig anders te doen dan wachten en met mensen praten. Hoewel er heel veel voorzorgsmaatregelen waren genomen en iedereen afgelopen weekend over deze storm praatte, ook de media, had niemand echt verwacht dat er iets ergs stond te gebeuren. “Vorig jaar hadden we dezelfde soort heisa rondom een mogelijke storm en toen was het slechts een vervelende regenbui”, vertelde een student. Misschien was het deze naïviteit die ons nu met nog meer spanning opzadelde.

In de avond tegen 8 uur begon Sandy echt van zich te laten horen. De bomen in de binnentuin van de campus zwiepten gevaarlijk heen en weer en je kon de wind horen gieren door het gebouw. Buiten hoorde je de hele dag sirenes van ambulances en politieauto's. Dit is geen nieuw geluid voor een New Yorker, dus het feit dat deze geluiden opvielen zegt genoeg. Tegen de avond besloten we met een groep naar buiten te gaan om te zien hoe de situatie was. Inmiddels hoosde het en waren alle winkels dicht. We waren van plan richting het water te lopen maar toen we voorbij Avenue A waren, zagen we in de volgende straat het water stromen. Vanwege het hoge tij waren de straten dicht bij het water overstroomd. Bomen waren omgevallen, kelders onder water.
Terwijl de avond vorderde bleef iedereen op de campus. Onze straat zou niet overstromen, daarvoor zaten we te ver van het water. Maar rond een uur of 10 in de avond, viel alle electriciteit uit in lower manhattan. De campus was volledig gehuld in het donker. De generator ging aan en slechts een enkele lamp verlichtte de hal van elke verdieping. Er was geen internet meer, geen verbinding, geen netwerk... Er was geen contact meer met de buitenwereld.

Dit was maandag. Het is woensdagmiddag (lokale tijd) wanneer ik deze blog schrijf. De storm is gaan liggen en er is geen regen of wind meer. Wat nu rest zijn de vervelende consequenties van de schade die Sandy heeft aangericht. Vandaag hoorde ik dat we op de campus “at least” tot en met zaterdag geen “power” hebben. Dat betekent: geen mogelijkheid tot kleren wassen, warme douche nemen, eten in de koelkast bewaren. Veel studenten vertrekken naar huis of weg van New York als ze de mogelijkheid hebben. Alle hotels in Manhattan zijn inmiddels volgeboekt.
Alleen lower Manhattan heeft geen stroom. We moeten elke dag een stuk of 12 straten uptown lopen om te kunnen bellen en sms'en. Het is rare gewaarwording om die wandeling te maken. Het eerste stuk zonder stroom lijkt wel een ghost town: er zijn weinig mensen op straat, alle winkels zijn dicht (want ze zitten zonder stroom) en iets wat je anders nooit mee zult maken in New York er is echo! Omdat er zo weinig mensen zijn en alle gebouwen gesloten zijn, is er een echo te horen tussen de gebouwen, een teken van volkomen leegte...
Het verkeer in lower manhattan, in de straten zonder stroom, wordt gedirigeerd door verkeersagenten, maar zodra we midtown bereiken en weer electriciteit hebben doen de stoplichten het weer. Van een straat op de andere lopen we van een verlaten, “powerless” gost town weer terug het gewone leven in: mensen doen boodschappen, gaan winkels in en uit, zijn aan de telefoon met het “thuisfront”. Terwijl ik met een aantal mensen op zoek ben naar een plek om te eten en onze telefoon en laptop op te laden, passeren we een groep Japanners met fotocamera's. Ze hebben hier (midtown) zelfs toeristen! Dat moeten wel ramptoeristen zijn...

Iedereen die er niet middenin zit, moet wel heel benieuwd en nieuwsgierig zijn hoe het is in en na zo'n storm. Ik zal eerlijk zijn: het is vooral heel vervelend en saai. School is dicht voor de rest van de week, we hebben geen stroom en we kunnen eigenlijk alleen maar wachten of slapen. Gelukkig is het ergste van de storm hier nu voorbij. Ik hoop het beste voor de mensen in andere delen van Amerika die zwaar getroffen zijn. Hier in New York wordt het in elk geval een lange week.

---