 Ik zit net twee weken in de meest bruisende stad van de wereld, New York. Ik studeer aan the New School en woon 15 minuten loopafstand verderop, op de schoolcampus. New York is een gigantische en drukke stad, maar aangezien de campus, de school en de locale supermarkt binnen een straal van een paar honderd meter te vinden zijn, voelt het als een dorp. Pas als je buiten je eigen 'neighbourhood' komt, besef hoe groot de stad werkelijk is en hoeveel mensen er zijn. Het lijkt dus makkelijker dan ik aanvankelijk dacht om je af te zonderen van alle drukte, op je roommate na natuurlijk! ;) Ik heb dan ook nog niet veel gezien van heel New York. Maar in een paar minuten sta ik op een van de mooiste en gezelligste parken: Washington Square. Daar wordt non-stop muziek gemaakt. Zo niet door straatmuzikanten die de aandacht trekken van de voorbijgangers die halt houden om te luisteren, dan wel door groepen zigeuners die vooral zichzelf vermaken. Ook tref je op deze pleinen schaaktafels aan waar mannen wachten op een tegenstander, een wandelaar die toevallig tijd heeft voor een potje... De eerste week was niet alleen wennen aan de stad, ook wennen aan de mensen en de taal. De studiegenoten op de campus zijn gezellig en aardig, maar hoe dan ook anders dan in Nederland... Er heerst hier een andere sfeer. Ik had verwacht dat deze sfeer heel erg competitief zou zijn, maar dat is niet zo: het blijven jazzmuzikanten. Dat betekent dat je tot 3 uur in de nacht met elkaar muziek kunt maken. Gelukkig hebben we 24 per dag toegang tot music practice rooms, in de kelder van de campus. Dus ik kan alleen mezelf beschuldigen als ik vind dat ik te weinig studeer. Wat betreft taal merk ik dat, hoewel ik me goed kan uiten in Engels, ik daar erg veel moeite mee heb als ik moe ben of verward. Je brein focust zich dan op iets anders en de stap van het omzetten in taal is dan moeilijker te maken. Vorige week begon de introductie week. Dat hield in dat er heel veel proeftoetsen moesten worden gedaan. Ear-training, Theory, Performance, Rhythmic Analysis... Voor degenen die nu echt niet weten wat ik bedoel, het gaat erom te testen hoever je bent met muziek. Het muziek maken, maar ook het herkennen van klanken, akkoorden, noten, theorie van muziek, bepaalde ritmes. Een aantal van die testen werden in een lokaal gedaan waar iedereen met een notitieblad op schoot druk zat te noteren. Een docente zat op het podium achter de piano en speelde de noten voor. Vervolgens moest iedereen die noten opschrijven. Verscheidene mensen begonnen onbedaarlijk te 'hummen', de melodie te neuriën, wat ertoe leiden dat de anderen, waaronder ik, zich weer niet konden concentreren op de melodie die gespeeld was... Uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen en ben ik goed geplaatst: ik zit in de hoogste theorie- en eartrainingklas. Wat nog belangrijker is, is dat ik out of proficiency mag studeren. In de zomer voordat school begon, ontving je een lijst met 'requirements', alle dingen die je moet beheersen. Als je die niet beheerst, krijg je een leraar toegewezen. Met hem of haar ga je dan daaraan werken. Als je de dingen wel beheerst (dit werd vorige week dus getest) mag je zelf kiezen bij wie je wil studeren. De New School werkt zo: je mag in principe iedereen kiezen die in New York woont, werkt. (zelfs ook daarbuiten, maar je moet dan zelf voor de reiskosten betalen) Dat is het grote voordeel van deze school. Je kan met de allergrootsten werken en je mag helemaal zelf kiezen bij wie! Deze week is de eerste week van school. Het is spannend maar ook vermoeiend. Ik ben benieuwd naar alle lessen en hoeveel ik ga leren. Maar dat, dat is iets voor een volgende blog.. 
9 Comments
|
